Babalar günü hediyesi

Sanıyorum 96 yada 97 senesiydi. O zamanlar Afyon'da çalışıyorum. O babalar gününde ben de babama güzel bir hediye almak istemiştim. Erkek adam işte, ne kadar aksesuarı olacak. Dedim güzel bir saat alayım. Otomatik olsun, güzel ve temiz bir kadranı olsun. Metal kordonlu olsun.Dolaşıp ararken bir tane saatçide, Citizen'in otomatik bir saatini gördüm. Resim de şudur. Hatta kalkan Citizen logosunu bile elletmek içimden gelmiyor şimdi.



Uploaded with [URL=http://imagesha

O zamanlar babam kullandığı için metal kordonluydu tabi. Deriden hoşlanmazdı rahmetli. Neyse efendim, aldık hediye paketi yaptırdım falan. Doğruca postahaneye gidip bir güzel gönderiyi gerçekleştirdim.İçine de şöyle güzel bir not iliştirmeyi de unutmadım bu arada tabi. Tamam güzel gönderdik ama biraz sonra aklıma bir şey takıldı. Ben saate bakarken, arka kapağın üzerinde fiyat etiketi vardı. Adam onu çıkartmış mıydı? Ne bileyim işte emin olamadım. Hemen dükkana gidip sordum ama adam da kem küm, ebek gübek birşeyler söyleyince, panikle fırlayıp postahaneye koştum. Bekçi saati gösterdi, ama kendi kolundakini. Çünki saat 5 i geçmiş ve resmi daire kapanmıştı. Allem edip kallem edip yalvar yakar açtırdım kapıyı. Biraz mevzuu hakkında fragman atıp ikna cihetine gitsem de ı ıh yok diyor. bir saat daha dil döküp amcamın gençlik anılarını ve köyünün pınarları hakkında brifing tadındaki sohbetini dinledikten sonra nihayet ikna prosesini geçip, posta gönderileri deposuna yöneldik. Ara ara zor bulduk kolileri. Açıp baktım ki hakikaten etiket orada duruyor daha. Hemen söktüm, hediye gönderdiğin şeyin arkasında fiyat bırakma danalığına çok şükür düşmemiş oldum böylece. O hediye, gitmiş ve babam aldığında içindeki notu da okuyunca, yıllardan beri ilk defa gözleri dolmuş. Beni yetiştirip oraya gönderen kişinin o olduğunu( ki bunu genelde kinaye anlamında kullanırdım ) ve bugün neye sahip olduysam onun sayesinde olduğunu belirten o not, tahminimden daha fazla etkilemiş babamı. O günden sonra gönderdiğim kutuyu bile saklamış notla birlikte. Artık hastalık nedeniyle saat kullanamadığı zamanlarda, deri kayış takıp kendisine gösterme fırsatı bulduğumda onun da hoşuna gitmişti. Bu gün koleksiyondan sadece bu saati takıp kullanmak içimden gelmiyor dostlar. Çok ama çok ağır geliyor. Şimdi ben de bir babayım. Bakalım biz ahir ömrümüzde neler göreceğiz. Böyle de bir anı işte. Hepinize selam ve saygılarımla...

Parabellum p08, ellerine sağlık harika anlatmışsın. Bende 10 aydır babayım ve babalık neymiş şimdi daha iyi anlıyorum. Annelerin olduğu gibi babaların da hakkı ödenmez.

Allah analı babalı, ağız tadı ve sağlıkla çocuğunuzu yetiştirmeyi nasip etsin dostum. Evet babalar da yeri gelir duygusal olur ama kadınlar gibi göstermedikleri için soğuk bilinirler, olsun varsın. Şu gün bile keşke babam yanımda olsaydı da şunu danışabilseydim dediğim çook olay var. Maksat geriye döndüğünde pişmanlık duyacağın şeylerin sayısını mümkün olabildiğince az tutabilmekmiş, bunu anlıyor insan. Babamı 3 yıl önce kaybettiğimde, cenaze evinde sadece benim bakacağım yerlerde bana bıraktığı yönlendirme ve desteklerle karşılaştığımda, babalığın aşırı duygusallıktan değil de, mantıklı yaklaşımlar ve koruyucu bir sevgi olduğunu bir kez daha anladım kardeşim. Herkesin bu mutluluğu yaşamasını diliyor, saygılarımı sunuyorum...

üstad ağzına sağlık

Kalemine sağlık, duygusal yanı insanı daha çok etkiliyor, güzel bir anı.

Teşekkürler dostlar. Ben de dostlar arasında böyle anıları paylaşmaktan mutlu oluyorum elbet.
Bilyorsunuz ben rahmetliyi kanserden kaybetmiştim. Aslında paylaşsam mı da bilemiyorum ama, yanında olduğum son akşamda benden onun evinde kalmamı istemişti. Ertesi gün okul vardı,uzaktı, el kızı işin içindeydi tabi evlilik hali işte. Belki de tek pişmanlığım buydu benim. O gün kalamadım ama ertesi gün hemen gittim. Güçten düştüğü için bir kavanoz pekmez alıp yanına gittim. Yedirmeye çalıştım. İçi almıyordu ama ben de rahat edemiyordum. Bir ara herşeyiyle normal olan babam, benim omzumun arkasından beri duvara baktı ve yüzü aydınlanmıştı, gülümsedi. Ne oluyor diyerek arkaya bakıp bir şey göremeyince hemen kontrol ettim, akıl sağlığında mı bir şey var diye. Sorular sordum. Sonra iki kolunu aynı anda kaldırttım,gülümsettirdi, cümle kurdurdum.Hepsini yapabiliyordu, demek beyin kanaması da yoktu. O anda bana saati söyledi, hem de dakikası dakikasına, imkanı yoktu bilemezdi, saati yoktu kolunda. Görebileceği yerde de saat yoktu. Kapıyı gösterip çalacağını söyledi, hadi canım dedişm. Zıırrn kapı çalınca mal durumuna düşen ben oldum tabi. O ana kadar gelmeyen komşular gelmeye başlayınca ben de biraz tedirgin oldum. Hastahaneye götürüp serum taktırmak için ambulans çağırdım. Geldiler sedyeye koyup tam kapıdan dışarı çıkaracaklarken, kardeşim ben deyim kedi siz anlayın vaşak. O ne pis bir hayvan öyle, arsız cenabet bir şey. Köpek kadar ve çok vahşi. Salmadı bizi. Pençe atıyor içeriye girmeye çalışıyor. Terliği yapıştırdım kafasına, organında değil. Kapıyı kapatıp içerden gerekli malzemeyi almaya koştum. Döndüğümde kedi medi yoktu. Millet görmese rüya diyeceğim ama. Neyse biz yarım saat sonra evden çıkabilmiş olduk. Hastahanede serumu taktırdık ama gitmiyor, babam da serumun hortumunu tamir ediyordu. Konuşurken bir baktım gözleri tavana dikilince hemen yanı başındaki annemi karşı sedyeye oturttum. Kaybetmiştik. Şaka gibi, rüya gibi, birdenbire , 7 yılllık uğraş bir anda yalan oldu gitti. Neyse eve döndükten sonra buna benzer bir sürü ilginç anektodla karşılaştım. Ben fazla derinleştirdim galiba artık girmeyeyim boşverin bana da yazık. Görüşürüz dostlar, hewrkese sevdikleriyle beraber, onların kıymetini bilebildiği bir ömür diliyorum, saygılarımla...

Yahu bir de beni bu başlığa moderatör yaptınız,ben bu mesajı görmemişim.İlk defa bu gece okudum.Gözlerimden gerçekten yaşlar boşandı.

Parabellum arkadaşım Allah babana gani gani rahmet eylesin.Mekanı cennet olsun inşallah.

Ellerine sağlık çok güzel bir anlatım olmuş.

Evet ben de kacirmisim, ve kacirdigima da cok uzuldum.
Parabellum dostumun cok etkileyici bir anisi, kendi samimi ve icten anlatimiyla butunlesince insani dusunduren bir tablo ortaya cikiyor.

Sayın watcher ve Sayın M.Ali Sade,

Çok teşekkür ediyorum efendim, bu sizin güzel bakışınızdır. Ben sadece olanı yazmış bulundum. Saat olayının, demir çelikten ibaret bir soğuklukta olmadığını anlatabidiysem ne mutlu bana diyor ve saygılarımı sunuyorum.