1970 li yıllara gelindiğinde Nacar,Hislon,Cortebert gibi saatler artık yerini yavaş yavaş ST 96 makineli Vialux ve benzeri markalara bırakıyordu.
Bu yeni moda saatler eski AS 1130 ve UT 6325 ler gibi asık suratlı ve biribirine benzer modellerde değillerdi.Kalın kasalarıyla ,metal kordonlarıyla ,takvim gösteren pencereleri ile daha bir gösterişliydiler.Kadranları pırıl pırıl ve rengarenkti.Göbekten saniyeleri Nacar,Hislon’cular için büyük zerafetti.Vidalı kapaklarıyla su geçirmez saatlere göndermeler yaptılar.Dolayısıyla saate ihtiyacı olmayanlar, kolunda saati olanlar bile bu saatleri almak istediler.Ve piyasa ST 96 ile adeta doldu.
Aslında makinesi de çok ahım şahım bir makine değildi.Gerçi kolay da bozulmazdı ama, kapağı açıverince kırmızı makineli bir AS1130’un ihtişamı kesinlikle yoktu.Koca kasaya ufak gelen makineyi sabitlemek için teneke ve hatta bazılarında plastik halkalar kullanılırdı.
İşte resmi: (
www.ranfft.de sitesinden alıntıdır)
Ne yalan konuşayım bu ST 96 lara ben de heveslendim.Ama saatler yayıldıktan çok sonra.Aslında gidip bir saatçiden rahatlıkla alabilirdim ama ben yine de bu saati elde edebilmenin ucuz yolunun Mercan Yokuşu’ndan geçtiğine inandığımdan bir hafta sonu pazara bu maksatla gittim.
Tezgahlarda ST 96 çoktu.Ama hoşuma giden temiz bir makine bulamadım.Herkesi de gezdim.Benim bir zaman ortak çalıştığım ihtiyarda da çok dökük makineler vardı.Tam vazgeçip Beyazıt Meydanı’na doğru yollanmıştım ki, oradaki çınarlardan birinin altında iki Romen kadının tezgah açtığını gördüm.Etrafları da oldukça kalabalıktı.Çok da güzel,anlaşılır bir şekilde Türkçe konuşuyorlardı.
Tezgahta en az onbeş yirmi tane Vialux saat vardı.Genel yapıları icabı da ST 96 ya tıpatıp benziyorlardı.Ben de yaklaştım.Saatlerin içerisinden mavi kadranlı,kırmızı saniyeli ,pırıl pırıl kasalı ,metal kordonlu bir tanesini “kaç lira” diye sordum.Çok çok ucuz bir fiyat söyledi.Saati kurup kulağıma koydum.Gerçi Romenlerin çenesinden sesi duyabilmek mümkün değildi.Ama çalışıyordu işte.
”Tezgaha gelenler” zaten saatlere değil daha ziyade yaz günü biraz da açık saçık giyinmiş Romenlere bakınıyorlardı.Romenler de bu durumdan memnun, konuştukça konuşuyorlar, bu arada saatleri de “tezgaha gelenler”e ikişer ikişer satıyorlar, aldıkları paraları da aksanlı Türkçe’leri ile “bereket versin” dedikten sonra mutlaka sütyenlerinin içine tıkıştırarak çevredekilerin ilgisini çekiyorlardı.Neden “Tezgaha gelenler” dediğimi de az sonra anlayacaksınız.
Fiyatı bu kadar ucuz olunca ben de birisini de hediye ederim diyerekten iki tane aldım.Ama orada açıp da makinesine bakabilecek şansım yoktu.”Ne olursa olsun” kabilinden alıp cebime attım.
Hani atalarımız “çok bilen çok yanılır” demiş ya,gerçekten öyle oldu.Pazarda onca ST 96 görüp hiç birini beğenmeyen ben, saatin kapağını açmaya çalışırken işin farkına vardım.Birincisi, kapağı üzerine altı adet açma yuvası basılarak vidalı kapak süsü verilmiş sıkı geçme kapak çıktı.Neyse buna razı olduk,çakıyı bastırıp açtığımda ise esas darbeyi yedim.Makine en adisinden Kızıl Çin işi bir tel maşaydı.Kapıp Beyazıt’a geri gitsem o oynak kızları mümkün değil bulamazdım.Bulsam da “kardeşim biz sana zorla mı sattık” deseler verecek cevap yoktu.İşte o zaman gerçekten “tezgaha geldiğimi” anladım.Kafamdan soğuk sular döküldü,ama yapacak bir şey yoktu.
Saatlerin ikisini de kurup masanın üzerine koydum.Ertesi gün birisi zaten durmuştu,çalışanı ise yaklaşık yirmi dakika kadar ileriydi.
Temel idam ediliyormuş,cellat sormuş:”Bir diyeceğin var mı?” diye.Temel de “Bu bana ders olsun” demiş.Benim ST 96 maceram da aynı Temel’in cevabı gibi.
Herkese selamlar...
Konu: Anılara devam- 10.. 
Çarş. 24 Şub. - 3:49
