Anılara devam- 11..

Çoktandır anılara devam edemedik,farkındayım ama bu aralar telaşem biraz fazlaydı kusuruma bakmayın.

Yine eskilere gidiyoruz.1976 veya 77 yılı olabilir.Yatılı okuldan sömestr tatili için Ankara’ya döneceğim.Mevsim kış.O yıllarda kışlar çok daha sert geçerdi.Ve yollar kardan hemen kapanıverirdi.İşte yine havanın çok soğuk ve karlı olması yüzünden Kadıköy iskele meydanındaki otobüs yazıhanelerine hiç uğramadan doğruca Haydarpaşa’ya tren bileti almak üzere yollandım.Halbuki otobüsü daha çok severdim.

O yıllarda Ankara’ya günde iki tren vardı.Birisi gündüz giden ve ilk pulman koltuklu ekspres olan Boğaziçi Ekspresi, diğeri de gece giden Anadolu Ekspresi’ydi.Gişedeki memur benim talep ettiğim bu iki trene de maalesef yer olmadığını,sadece saat 17:45 de kalkan Van Gölü Ekspresi’nde yer olduğunu ve bu ekspresin de sabah saat 09:00 da Ankara’da olabileceğini söyledi.Mecburen bir bilet aldım.

Yerim “numaralı” tabir edilen bir kompartmandaydı.İlk bakışta kuşetli kompartmanlara benzeyen bu yolculuk şeklinde oturma minderleri alttan çekilerek koltuklar yatırılıyordu.Hatta şayet içeridekilerle samimiyet varsa bu minderler karşılıklı olarak çekildiğinde arada hiç boşluk kalmayacak şekilde birleştirilebiliyordu da.O zaman kompartmanın içi adeta bir güreş minderi gibi oluyordu.Şimdi bu tip kompartman var mıdır , bilemiyorum.

Trenin kalkmasına yarım saat kala Haydarpaşa’daydım.Küçük karton biletiminden okuyarak vagonumu ve kompartmanımı buldum.Ama bizim kompartman doluydu ve benim biletimle aynı numaralar bir başkasına da verilmişti.Kondüktörü aradım ama ortalarda görünmüyordu.Neden sonra yaşlı bir kondüktör elinde bir fermuarlı çantayla çıkıp geldi.Benim biletimle kompartmandaki yolcunun biletini kontrol etti.Benim biletimdeki numarayı değiştirdi.Birinci vagondan bir yer verdi.

Meğerse verdiği yer trencilerin kendileri için ayırdıkları kompartmana aitmiş.O da numaralı kompartmanlar gibi çekmeli sistemdi.Ben gittiğimde kompartman boştu.Yerim de cam kenarıydı.Hoşuma gitti.Tren de hiç rötarsız saatinde hareket etti.

Bir müddet sonra benim kompartmana da trenciler akın etti.Şef tren,kondüktörler,bir yedek makinist,ne iş yaptığını anlamadığım önlüklü bir görevli sürekli çene çalarak yolculuk yapıyorlardı.Tren ara ara dursa da fena gitmiyordu.Ama ne zaman ki Tavşancıl istasyonuna geldik,buraya adeta demir attık.Karşıdan gelen bütün trenlere yol verdik.Hatta birkaç yük katarı ile birkaç posta trenini bile bekledik.

Bu bekleme esnasında bana yer bulan yaşlı kondüktör geldi.Kolundan Nacar saatini çıkardı ve dikkatle kurmaya başladı.Ama o da ne?Bizimki saati kurarken saatin tepesi elinde kalıverdi.Eski saatlerde bu çok yaşanan bir arızaydı.”Hay Allah.Ben şimdi yol boyu ne yapacağım” diye söylenmeye başladı.Hem sinirlenmiş ve hem de telaşlanmıştı.Çünkü bir kondüktör için saat çok önemliydi.

Benim seyyar onarım setim olan “Zambo” sakız kutusu bavulumdaydı.Ve içinde iki tane de hiç kullanılmamış 1130 tiji vardı.Yaşlı adama şayet isterse bu arızayı giderebileceğimi söyledim.Bana pek de inanmadı,”hadi oradan” der gibi baktı.Yukarıdaki raftan bavulumu indirdim,içinden yedek parça kutumla sakız kutusunu çıkardım.Malzemeleri gösterip ,yatılı okulda saat tamiri yaptığımdan bahsettim.

Malzemeleri görünce razı geldi.Ama şansına bu arada trenin de gideceği tuttu.Camın önündeki seyyar masayı açarak malzemelerimi koydum ve trenin durmasını beklemeye başladım.Tren aslında her istasyonda duruyordu ama bu kısa molalar benim tamirat için yeterli değildi.Neyse ki Sapanca gölü kıyısında tren yeniden durdu.

Hemen saatin arka kapağını açıp modelini kontrol ettim.Evet, kırmızı tertemiz makineli bir AS 1130 du.Tij tespit vidasını biraz gevşetip kopan tiji ince maşayla çekip aldım.Tepenin içinde kalan kırık parçayı da biraz zor da olsa kargaburunla çıkardım.Yeni tiji hiç kesmeden yerine taktım,tespiti sıkıp çalışıp çalışmadığını kontrol ettim.Gayet güzel çalışıyordu.Çekik vaziyetteyken ölçüsünü alıp fazla kısmını dikkatlice kestim.Ve kendi tepesini de tije sıkarak yerine monte etmiştim ki tren yeniden hareket etti.Kapağı kapatıp bizim kondüktöre teslim ettim.

Adamcağız o kadar sevindi ki anlatamam.Para vermek istedi,ben de almadım.O da Ankara’ya kadar ertesi gün ikindi saatlerini bulan bu çok uzun ve sıkıcı yolculuğumda sürekli çay,meyve,kek ,börek , çörek gibi ikramlarla bu hizmetin karşılığını ödemeye çalışmıştı.

Şimdi olsa o komparmanın ölü gözü gibi yanan ışığında ben o işi mümkün değil yapamam.Ama o yıllarda gençlik var.Lupu bile kullanmaya ihtiyaç duymuyorum.Her şey cam gibi görünüyordu.Oysa şimdi gazeteye bile gözlüksüz bakamıyorum.

Herkese selamlar...

Bu kadar aradan sonra özlemiştik, bu iyi geldi.

Eh artik bir anilar bolumu acmak elzem oldu

Yeni bolumde artik tum dostlarin hos anilarini bekleriz

Sayın M. Ali Sade, yazınızı, zevkle, bir daha bir daha okudum. Burada aynı zevkleri paylaştığım insanlarla buluşmaktan, onların anlattıklarını, benim de sevdiğim şeyler olarak okumaktan büyük bir zevk alıyorum. Küçüklüğümden beri her nedense benim hoşuma giden şeylerin insanlar üzerinde yansımasını pek göremedim malesef. Saattir, silahtır, nostaljik klasik otolardır, büyük arabalardır, tamir merakıdır, radyodur, outdoor faaliyetleridir v.s. Biliyor musunuz tren de bunlardan biri. Özellikle Afyon'da çalışırken çalıştığım İhsaniye kasabasından geçen Pamukkale ve Toros ekspresleriyle çevre illeri gezmekten büyük zevk alırdım. Hemen hemen her hafta Ankara, Konya, Denizli,Kütahya, Eskişehir ve İzmir gibi illere, geceden bindiğim trenle geziler yapardım. Özellikle Eskişehir'e giderken yanımda kız arkadaşlarım da olurdu. ( Dur bakayım bir, bizim hanım tepemde değil değil mi? Tamam, Arsinli'dir de.Özellikle tüfekte attığını göbekten çakıyor valla. Dürbünün artı kılı böyle mi ustaca kullanılır.Öğretmese miydim acep?) Ne diyorduk, Her gece trene binen kaymakçı lokumcular, simitçiler, insanların rahat pulman koltuklarına yerleşip içeri yeni girenleri süzer bakışları tam bir roman tasviri gibi olurdu. Hafif hafif sallanırken tıkır tıkır ray birleşim yeri sesleri insana ninni gibi gelirdi. Hele de o sıcacık kompartmanlar.Tabi peynir küfesiyle binip keçi gibi kokanlar, ayağını burnuna doğru uzatarak vücut diliyle " Ne olur döv beni " diye ısrar edenler, DDT yutmuş tavuklar gibi kol bacak bir yerde ortada yatanları kastetmiyorum. Sabah 9 gibi Ankara'ya iner. Kuğulu Park'ta sevgiliyle buluşmalar. ( Diz kapağım da bir kaşınıyor bir kaşınıyor Allaaa Alllaaaaa.) Sonra o sevgilinin "Ben öğretmenle ne yapacam " deyip başka birine kapılanması sonucu teselliyi yine tren yolculuklarında aramalar. Çoook eskilere götürüyor insanı.

Geçen ay, sizden iyi olmasın, aynı zevkleri paylaştığım bir arkadaşımla,yine bir tren seferi yaptık. Sabah 08.20 de Samsun'dan hareket edip öğle vakti soluğu Amasya'da aldık. Güzel bir yol sohbeti oldu. Uzaklarda karlı dağ tepelerine bakarken sıcacık koltuklarımızda radyo dinledik ve plan yaptık. Amasya'da inip bütün av malzemesi satan dükkanları tavaf ettik. Sonra da meşhur sütlü salepten çakıp Tokat'a doğru hareket ettik. Gece de Samsun'a dönerken bir muhabbet bir muhabbet. Bu neşemiz evlerde hanımların " Nerde kaldınız, bizsiz nereye gidiyorsunuz, görürsünüz siz" şeklindeki gaaayet anlayışlı yaklaşımlarına kadar da sürdü. Tren güzel bir olay arkadaşlar, Bakmayın eskidi o işler diyenlere...

Aslında bu arkadaşımla beraber acayip bir planımız var ama ne zaman gerçekleştirebiliriz Allah bilir. Transsibirya Ekspresi ile Moskova'dan Moğolistan'a yapılan büyük tren gezisi. Ne muhteşem bir yolculuk ve macera olur değil mi? Biz şimdilik ülke içinde takılalım bakalım.İnşallah sıra ona da gelecek. Hazır aklıma gelmişken Amasya gezimizin fotoğrafını da çakalım. Tabii ki saatimiz Serkisof. Saat tam 08.20 de, yelkovan 4'ün üstüne düşer düşmez, trenimizin demir tekerleklerinden ilk klank sesi geldi ve hareket başladı.

parabellum p08 demiş ki:

Aslında bu arkadaşımla beraber acayip bir planımız var ama ne zaman gerçekleştirebiliriz Allah bilir. Transsibirya Ekspresi ile Moskova'dan Moğolistan'a yapılan büyük tren gezisi. Ne muhteşem bir yolculuk ve macera olur değil mi? Biz şimdilik ülke içinde takılalım bakalım.İnşallah sıra ona da gelecek. Hazır aklıma gelmişken Amasya gezimizin fotoğrafını da çakalım. Tabii ki saatimiz Serkisof. Saat tam 08.20 de, yelkovan 4'ün üstüne düşer düşmez, trenimizin demir tekerleklerinden ilk klank sesi geldi ve hareket başladı.

Merhaba ben ve akrabam gecen sene gelecekteki planiniza benzer bir yolculuk yaptik.Moskova Cin seferiydi biz Permde indik 24 saatlik bir yolculuktu.Iki kisilik yatakli kompartimanda konforlu bir yolculuk yaptik.Ama yolcular ve polisle yasadimiz olaylari unutmam mumkun degil.Eger ruscaniz iyi degilse bu yolculugu kesinlikle tavsiye etmiyorum.

Anlıyorum Tolga bey, gezdiğiniz ülkenin dilini bilmek, mutlaka size avantaj sağlayacaktır. Tecrübelerinizi dinlemeyi çok isterim. Nette araştırdığımızda çok güzel fotoğraflara rastladık ama içinde olup o yolculuğu yapan da sizsiniz. Eskiden özellikle Gürcistan için iyi şeyler anlatılmıyordu ama galiba değişen fazla bir şey olmamış. Tur gibi bir organizasyon, güvenlik ve gezilebilirlik adına uygun olabilir diye düşünüyorum ne dersiniz?

Hazır yeri gelmişken,bir zaman ağırlıklı olarak trenlerle ilgilendiğimi de belirtmeden geçemeyeceğim. Hatta arşivimde, tern resimler,inden oluşan bir klasör bile yapmıştım. Şimdi ordan size ilk Türk lokomotifi olan Karakurt'un fotoğrafını göndermek istiyorum.



1961 yılında, Türk işçi ve mühendislerinin gururu olarak imal edilmiştir. Bu lokomotif, 1915 beygir gücünde ve 97 ton ağırlığında olup, 70 km/h hız yapabilmekteydi.

Merhaba bence Rusya sirt cantanizi ve haritanizi alip gezebileceginiz bir ulke degil.Suc oranlari ortalamalarin uzerinde.Gurbetci vatandaslarimizin Bulgaristanda polislerle yasadiklari sorunlari buradada yasamak muhtemel.Tren yolculugu esnasinda ingilizce bilen birine rastlamadim.Yani bu uzun(9000km) yolculukta Rusca bilmek kesinlikle elzem.Yolculuk esnasinda sarhos muhabetleri kavga gurultu yuksek ses muzikte yolculugun tuzu ve biberi.Moskova ve Petere yapilan turlara katilmaniz daha dogru olur.

İşte ben bu forumda bu bilgilendirme ve samimi yönlendirmeyi çok seviyorum, teşekkür ederim dostıum. Uyarıların, kesinlikle aklımda olacaktır. Zaten daha güvenli olması bakımından tur olayı aklıma daha çok yatmıştı. St. Petersburg ve Moskova, aklımda olan ilk duraklar olacak inşallah. Tekrar teşekkür ediyorum dostum, selamlar..

Rica ederim Hakan bey. Bende yurtdisi turlara bakarken dikkatimi cekti Seturda Orient diye bir tren organizasyonu var belki isinize yarar.